Augustus 2012

Nee, het deed niet direct mijn hart van vreugde kloppen: het vooruitzicht van een lange kerkdienst in een grote kerk aan de Amstel. Maar… er zouden trompetten zijn voor het Kyrie Eleison van Mozart en Ruud zou er stralen, 2 meter lang. En natuurlijk, helemaal prachtig, 14 km roeien ernaar toe, en weer terug!

Het was grauw, deze zondag bij Poseidon. Bewolkt, miezer en vroeg, 8 uur in de ochtend. Veel afzeggingen, want het zou pijpenstelen gaan regenen. Ach wat, besef eens wat voor ons lag. We stapten in de Rivier en Dé Cohen, samen met twee roeiers van RIC, de club die van zijn rk is gevallen. En wij waren: Jan, stramme Bert, praatgrage Johan, glimlachende Marjolijn, stoute Dolf en ondergetekende. Voorbij de Rozenoordbrug waren we al zeiknat, maar bij Ouderkerk weer droog. En op verzoek van Johan namen wij precies gewaar waar zich de uitwassen van de kapitalistische hebzucht bevonden. Maar we moesten door, door regen, door zon, door tegenwind. In krap 5 kwartier bij Ruuds place in Nesseluiden. Lopend en met de pont naar de Nesser Urbanuskerk van Jos Cuypers, de kerkenarchitect van eind 19^de eeuw, waarvan een broer kathedralen bouwde om er een museum en een treinstation in te zetten.

Het was inderdaad een pracht van een kerk, kan niet anders zeggen, en nog mooier: bijna helemaal vol, terwijl hij toch echt niet klein was. We moesten zitten en staan, alleen Johan niet, die bleef zitten. Dolf en ik stonden op de knielplank, dus wat hoger dan eenieder. Veel bidden en zingen, in het hollands en het latijn, allemaal simpele en banale teksten, maar ik zong voor het eerst van mijn leven mee, terwijl ik toch sinds m'n 15^de geen kerkdienst meer had bijgewoond.

Het koor was dan ook hemels en nog mooier dat koper, hoog boven het altaar, onzichtbaar aan de linkerkant. En Ruud en zijn vrouw zaten 1^ste bankje, het bankje van de notabelen, herinner ik mij, en ook het bankje rechts, wat vroeger voor de mannen was, met de vrouwen links naast het kerkpad. Ruud zong en bad prima mee. Natuurlijk kon er ook een hostie in de hand of in de mond gekregen worden en er was een collecte, voor de restauratie van de kerk, geschat op 2 miljoen. Wij strooiden het koper over de papieren.

En toen was het eten natuurlijk, daar zijn de katholieken altijd goed in, in het dorpshuis, waar je kan bridgen, biljarten, volleyballen en feesten, in een straatje met merkwaardige arbeidershuisjes, vernoemd naar de pastoor die de kerk bouwde. Een grote, lichte, moderne zaal en enorme bar. Prima broodjes, veel koffie, toespraakjes, blije Ruud.

Terug werden we weer nat.

Auteur: Henno Eggenkamp. Foto's: Daniel Salomons van RIC en Henno Eggenkamp